روزنامه آسیا- پروفسور حسن امین- استاد دکتر جلال متینی، رئیس اسبق دانشگاه فردوسی و مدیر فصلنامه ایرانشناسی هم به کاروان رفتگان پیوست. دکتر متینی، تحصیلات لیسانس تا دکتری را در رشتۀ ادبیات فارسی در دانشگاه تهران در نزد بزرگانی چون ملک‌الشعرا بهار، جلال‌الدین همایی و عبدالعظیم خان قریب به پایان برد. وی از سال ۱۳۳۹ تا سال ۱۳۵۷ که مجبور به مهاجرت اجباری شد، سمت‌هایی چون ریاست دانشکده ادبیات، معاونت و ریاست دانشگاه فردوسی را برعهده داشت. پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت کرد و به تدریس تاریخ و فرهنگ ایران در دانشگاه برکلی مشغول شد. او بنیانگذار و سردبیر دو نشریۀ ارزشمند یکی با نام «ایرانشناسی» و دیگری با نام «ایران‌نامه» در خارج از کشور بود که هر دو از پربارترین نشریات ایرانشناسی سدۀ اخیر بودند.
من بیش از ده مقاله در مجله ایرانشناسی نوشته‌ام و طی دو یادداشت، مناظراتی با استاد دکتر مهدی حائری یزدی و دکتر احمد مهدوی دامغانی در این مجله داشته‌ام. متینی شاگردان بسیاری تربیت کرد که بعضی از خود او پیشی گرفتند، همانند استاد شفیعی کدکنی و زنده‌یاد سعیدی سیرجانی. با دکتر مصدق خوب نبود و با دکتر علی شریعتی که تحت ریاست او در دانشگاه مشهد استخدام شده بود، سخت مخالف بود. به علی دهباشی هم نیش می‌زد.
با همه اینها وجودش مغتنم بود و مجله‌هایی که در غربت غرب به پارسی منتشر کرد، از غنایم زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی است. فقدانش را به جامعه ادبی و دانشگاهی، بویژه همکاران فصلنامه ایرانشناسی تسلیت می‌گویم. یادش گرامی و راهش پررهرو باد!
دیدگاه خود را بنویسید