روزنامه آسیا-دکتر رضا رمضانی خورشیددوست، دکترای مهندسی سیستم‌ها و کنترل از دانشگاه کیس وسترن رزرو  آمریکا و عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و انجمن علوم سیستم‌های ایران در گفت‌وگویی خواندنی و مهم با خبرآنلاین به بیان دیدگاه‌های خود پرداخته است.

دکتر رمضانی خورشیددوست بر اساس مطالعات گسترده سیستمی، دو پدیدار اصلی جامعه ایران را پیری نظام حکمرانی و بی‌اعتمادی مردم به نظام حکمرانی می‌داند. او پیشنهادهای تک‌عاملی مثل رفراندوم و یا تغییر قانون اساسی را برای گریز از این وضعیت، خطرناک دانسته و معتقد است به دور خبیثه منتهی می‌شود. 

از نظر او هر طرحی باید ممکن، قابل دسترس و با اتکای به نقاط ضعف و قوت نظام سیاسی و مردم و در تعامل با یکدیگر قابل اجرا باشد. او معتقد است در جنگ ۱۲ روزه مردم به توانمندی موشکی نظام اعتماد کردند، زیرا احساس کردند در مقابل نظام جهانی، بخش موشکی قادر است امنیت ایران را تأمین کند. از نظر او این الگویی است که با ابزارهای مناسب خودش می‌تواند حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، و اقتصادی را با وجود کارشناسان زبده در کشور، از پیری برهاند و به سطح سیستم موشکی جوان ارتقاء دهد. 

از نظر دکتر رمضانی خورشیددوست، هرچه پیری نظام حکمرانی کاهش یابد اعتماد مردم به‌طور طبیعی افزایش می‌یابد. او راه‌حل جوان‌سازی نظام حکمرانی را از جوان‌سازی پارلمان، با برگزاری انتخابات زودرس ممکن و گامی عملی و ملموس در این باره می‌شمارد. از نظر این استاد دانشگاه، اگر نمایندگان استعفا دهند و یا بنابر حکم حکومتی، انتخابات زودرس با الگوگیری از انتخابات دوره نخست مجلس در ایران که مشارکت مردم را نیز ممکن می‌سازد، برگزار شود، که راه‌حلی ممکن و در دسترس است، جوان‌سازی سیستم حکمرانی و میزان بقای آن به طور خود به خودی دچار جهش بی‌سابقه‌ای خواهد شد. 

دکتر رمضانی خورشیددوست با استفاده از نظریه «پیچیدگی» کنت بولدینگ و «رویکرد سیستم‌ها» وست چرچمن، حکمرانی فعلی در ایران را به یک سیستم «پیر» تشبیه می‌کند که با نشانه‌هایی چون ناکارآمدی، فساد، دیوان‌سالاری کند و عدم توانایی در جذب نیروهای خلاق مشخص می‌شود. این «پیری حکمرانی»، به بی‌اعتمادی عمومی به حاکمیت دامن زده است. 

او در این گفت‌وگو تأکید می‌کند که گذر از پیری با خودنوگری (Autopoiesis) ملازم است و این رویکرد به جای راه‌حل‌های آرمانی و نشدنی، بر روی «چه می‌توان کرد» تمرکز دارد و شامل شش بازنگری کلان در اقلیت حکومت‌گر، در شیوه سلطه، در بهره‌گیری از خلاقیت و نوآوری، در مدیریت پیچیدگی، در تصمیم گیری و در تعامل با محیط است. 

این استاد باسابقه دانشگاه تأکید می‌کند که موفقیت این راهکار به اراده و حمایت بالای حکمرانی وابسته است و این فرآیند باید به صورت تدریجی، تعاملی و با پرهیز از اقدامات شتاب‌زده و رادیکال پیش برود تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود./آسیانیوز