پروفسور حسن امین
پنجاه و چند سال پیش دانشجو بودیم و در دانشگاه تهران علم حقوق می‌خواندیم. درسی هم به نام حقوق اساسی داشتیم که در آن شرح وظایف قوای مقننه، مجریه و قضاییه و البته لزوم تفکیک قوای سه‌گانه را به ما یاد دادند و بعد زمزمه‌کنان و گذرا می‌گفتند که برای استقرار واقعی مشروطیت و کارکرد عملی سه رکن مشروطیت احتیاج به رکن چهارمی هم هست و آن آزادی بیان و آزادی قلم از طریق مطبوعات مستقل است.
مطبوعات مستقل به مثابه رکن چهارم مشروطیت، دموکراسی و حاکمیت ملی، آن‌چه را که در کشور می‌گذرد با صداقت رصد می‌کند، به آگاهی شهروندان می‌رساند و آن‌ها را بی‌غرضانه به نقد می‌کشد و بد و نیکشان را از یکدیگر جدا می‌کند و در این فرایند در حقیقت بر هر سه رکن دیگر نظارت می‌کند و هرکجا قصور و تقصیر یا عیب و اشکالی کشف کند، آن را برملا می‌کند و به نمایندگی شهروندان خواستار رفع مشکلات و تصحیح اشتباهات می‌شود. شهروندان هم می‌توانند مطالبات و منویات خود و نیز راه‌حل‌های مطلوب خود برای حل مسائل را آزادانه از طریق همین مطبوعات ارائه دهند.
روزنامه ستاره صبح پانزده سال است که در مقام چهارمین رکن رکین مردم سالاری، این روشنگری‌ها، مطالبه‌گری ها و راهنمایی‌ها را صادقانه و مسئولانه از عهده برآمده است. پانزده سال وقت بسیاری است و تاریخ مطبوعات ایران پر از نشریاتی است که به مرز پانزده سالگی نرسیده‌اند. هفته‌نامه و بعد روزنامه‌ای مستقل برای این مدت دراز کار حضرت فیل! و از فیل هدفمندتر و مقاوم‌تر یعنی کسی از جنس و جنم علی صالح‌آبادی است.
من به عنوان یک شهروند از «ستاره صبح» سپاسگزارم که دغدغه‌های ما شهروندان را با حسن نیت، صداقت و شفافیت بازتاب داده است. آقای صالح‌آبادی دست مریزاد. من و بسیاری دیگر از شهروندان به تو و امثال تو مدیونیم.
دیدگاه خود را بنویسید