روزنامه آسیا-درگیری‌ها میان افغانستان و پاکستان در حالی روی داده است که همین چندی پیش، دامنه تنش میان پاکستان و هند تا مرز یک درگیری تمام‌عیار گسترش یافت. روز شنبه، وزارت دفاع حکومت طالبان اعلام کرد که در واکنش به آنچه «تجاوزات مرزی پاکستان» خوانده، مواضع ارتش این کشور و همچنین مراکز وابسته به داعش را هدف قرار داده است. در مقابل، نخست‌وزیر پاکستان، «تحریکات افغانستان» را به شدت محکوم کرد و پس از درگیری‌های مرزی شبانه بین دو کشور همسایه، قول «پاسخی قوی و مؤثر» داد.
شهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان در بیانیه‌ای گفت: «هیچ‌گونه مصالحه‌ای در مورد دفاع پاکستان وجود نخواهد داشت و هر تحریکی با پاسخی قوی و مؤثر مواجه خواهد شد.» وی طالبان افغانستان را متهم کرد که به «عناصر تروریستی» اجازه استفاده از خاک خود را می‌دهند. این در حالی است که روز گذشته، ارتش پاکستان اعلام کرد ۲۳ نفر از سربازان این کشور و بیش از ۲۰۰ نیروی طالبان افغانستان و نیروهای وابسته به آن در جریان درگیری‌های مرزی شب گذشته بین ۲ کشور کشته شدند.
در همین موضوع، نوذر شفیعی، استاد دانشگاه و تحلیل‌گر روابط بین‌الملل در گفت‌وگو با خبرآنلاین دلایل این رویارویی را در سه محور چنین برشمرد:
علت اول؛ پاکستان مدعی است حملات خونباری که دراین کشور انجام می‌شود، توسط تحریک طالبان پاکستان فرماندهی می‌شود و تحریک طالبان پاکستان نیز توسط افغانستان انجام می‌شود، زیرا مقر این گروه در افغانستان است. طالبان این ادعا را رد می‌کند، ولی در عمل مشخص شده که پناهگاه‌های تحریک طالبان پاکستان در افغانستان است. واقعیت این است که میان طالبان پاکستان و افغانستان یک ارتباط تنگاتنگ وجود دارد، این دو گروه از نظر قومیت، مکتب فکری، مذهب و مقررات حقوقی (شریعت و پشتونوالی) یکسان‌اند.
علت دوم؛ آقای متقی، وزیر خارجه طالبان افغانستان در سفر به هند بیانیه‌ای صادر کرده است که در این بیانیه بندهایی وجود دارد که غالبا دارای موضع‌گیری‌هایی علیه پاکستان است. به‌عنوان مثال آقای متکی اقداماتی را که در کشمیر هند اتفاق افتاد و باعث ایجاد درگیری میان هند و پاکستان شد، محکوم کرده است. یا نقش پاکستان در بی‌ثباتی منطقه را محکوم کرده و به احترام به تمامیت ارضی و ثبات کشورها اشاره کرده است. یعنی تمامی مواردی که در این بیانیه مطرح شده، به نوعی بیانگر رابطه نزدیک هند و طالبان و اتحاد هر دو علیه پاکستان است.
علت سوم؛ موضوع بعدی مربوط به خط دیوراند است، خط دیوراند به دو شکل مشکل‌ساز شده، اول اینکه هیچ دولتی در افغانستان از جمله طالبان فعلی، این خط را به رسمیت نمی‌شناسد. این خط نزدیک به ۲ هزار کیلومتر طول دارد که یکسوی آن به چین و از سویی دیگر به ایران می‌رسد. پاکستان در این مرز در حال دیوارکشی و رسمی کردن آن است که این اتفاق برای طالبان نگران‌کننده است. نکته دوم اینکه در دوسوی این خط، قومیت پشتون زندگی می‌کند که این قوم در بخشی از فصول در پاکستان و در بخشی دیگر در افغانستان هستند. در نتیجه، رسمی کردن این مرز، رفت‌وآمد این قوم را دشوار می‌کند./آسیانیوز
دیدگاه خود را بنویسید