روزنامه آسیا-همایون فدایی ـ نخستین نمایشگاه تخصصی ایران زیرساخت (غذا، دارو ،فناوری اطلاعات، انرژی و حمل‌ونقل) از ۳۰ تیرماه تا دوم مرداد ۱۴۰۴ در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران برگزار شد. در حاشیه این نمایشگاه، با علیرضا آریان، مدیرعامل شرکت «دیزلیران کانتین» که یکی از تولیدکنندگان و فروشندگان خودروی‌های سنگین هستند، مصاحبه‌ای انجام دادیم که در ادامه از نظرتان می‌گذرد:
این نمایشگاه، اولین رویداد نمایشگاهی پس از جنگ 12 روزه بود، آن را چطور ارزیابی می‌کنید؟
دیدگاه ما در این نمایشگاه به این صورت بود که نشان دهیم بعد از جنگ، حوزه صنعت پابرجا و پویا است. اینکه بخش تولید دارد کارش را انجام می‌دهد و مردم هم این را ببینند. بسیاری از افراد پس از جنگ، فعالیت‌های اقتصادی خودشان را معلق نگه داشتند و سرمایه‌شان را به دلار و سکه تبدیل می‌کنند. ولی در هر شرایطی، زندگی جریان دارد و قصد این نمایشگاه هم همین بود که نشان دهد فعالیت اقتصادی در ایران متوقف نشده است.
شرکت شما چه فعالیت‌هایی انجام می‌دهد؟
فعالیت ما در شرکت «دیزلیران کانتین»، تولید کاربری‌های خودروهای سنگین و نیمه‌سنگین است، مانند اتاق‌های مسقف چادر، مسقف فلزی، باری چوبی، باری بغل باز شو و اتاق‌هایی که با آن مرغ زنده حمل و نقل می‌کنند. تلاش می‌کنیم محصولاتی که در سبد تولیدمان وجود ندارد، به آن اضافه کنیم. اولین محصولی که می‌خواهیم بعد از نمایشگاه به سبدمان اضافه کنیم، کاربری یخچالی است.
عکس: خدیجه جعفری
چقدر به خدمات پس از فروش اهمیت می‌دهید و محصولات شما چه حدود زمانی گارانتی دارند؟
محصولات ما، 18 ماه گارانتی و 10 سال خدمات پس از فروش دارند. یعنی در این هجده ماه هر اتفاقی برای محصول بیفتد، به‌جز تصادف، شامل گارانتی می‌شود. مثلاً جوش آن بشکند، برای آهن محصول اتفاقی بیافتد، یا چادرش پوسیده شود، ما تعویض و تعمیر را ضمانت می‌کنیم. در مورد نظارت هم باید عرض کنم ما روزانه از کارخانه بازدید کرده و محصولات را مورد کنترل کیفی قرار می‌دهیم. حدود دو سال است که فعالیت خودمان را شروع کردیم و شاید در اوایل کمتر تجربیات داشتیم، ولی الان در حال حاضر کنترل کیفیت محصولاتمان را به‌خوبی در اتاق تست انجام می‌دهیم.
لطفا از رزومه کاری شرکت و سوابق تأسیس آن بگویید؟
من در سال 94 پس از ورود به حوزه پوشاک، متأسفانه ورشکست شدم و به‌صورت اتفاقی وارد دنیای کامیون و کامیونت شدم و در دفتر قیطریه با خانم نظری شرکتی را راه‌اندازی کردیم به نام «دیزل ایران» که بیشتر سهامش متعلق به ایشان بود. در ابتدا با فروش خودروهای کارکرده شروع کردیم و بعد نمایندگی چندین برند را گرفتیم مانند؛ آرین دیزل، آریا دیزل، سمین خودرو دیزل، دایون، کاویان، فورس، خودروهای بهمن دیزل، و... با فروش مستقیم از کارخانه.
بعد از آن، حدود دو سال پیش تصمیم گرفتیم که وارد حوزه تولید شویم، چون احساس کردیم بازار نیاز دارد یک‌سری اتاق با کیفیت وارد بازار شود. چون اکثر اتاق‌هایی که در بازار بود، به‌صورت کارگاهی تولید می‌شد. ما با توجه به سابقه‌ای که در فروش خودروهای سنگین داشتیم و همچنین مشتریانی که به ما اعتماد داشتند، این کار را استارت زدیم و الان کل شرکت با مجموع «دیزل ایران» و «دیزلیران کانتین» حدود 200 نفر پرسنل دارد که در بخش تولید، تقریباً 50 نفر نیروهای تولید هستند.
دقیقاً روز قبل از جنگ، ما کارخانه جدیدی را با فضای بهتر و حدودا 11 هزار متر افتتاح کردیم. اما زمان جنگ، حدود یک هفته‌ای کار را معلق نگه داشتیم تا شرایط تثبیت شود. الان دوباره فعالیت‌مان را از سر گرفتیم و پرسنل بخش تولید مشغول تولید تخصصی اتاق‌ها در سوله‌ها و هم در فضای باز هستند. محل کارخانه در شورآباد واقع در جاده قدیم تهران - قم می‌باشد.
در بخش تولید با چه مشکلاتی روبه‌رو هستید؟
مشکل اصلی ما دقیقاً قطعی برق است، مخصوصا در شهرک‌های صنعتی گاهی دوبار در هفته به‌طور کامل برق قطع می‌شود. همچنین برای خرید ژنراتورهای برق دچار مشکل هستیم که حتی با فرض خرید هم، تحویل آن سه چهار ماه آینده است. الان بازار بسیار داغی برای موتور برق ایجاد شده است. قطعی برق و آب واقعا مشکل بزرگی برای تولیدکنندگان است.
چه طرح و برنامه‌ای برای توسعه در آینده دارید؟
برای آینده، تصمیم این است که انشاءالله در حوزه تولید خودرو قدم بگذاریم و تولید کاربری‌ها را به‌صورت مکانیزه انجام دهیم. یک‌سری دستگاه‌ها را از چین وارد کنیم که جوش‌ها باکیفیت‌تر و دقیق‌تر باشد که انشاءالله بتوانیم محصولات را با کیفیت بهتر به مشتریان عزیز عرضه کنیم.
چه سخنی با مسئولین دارید؟
اول اینکه معضل برق را حل کنند. واقعاً قطعی برق، مشکل اساسی بخش‌های تولیدی و صنعتی، کارخانه‌جات و حتی دفاتر فروش ماست. بدبختانه هر روز یک دستگاه ما می‌سوزد! به‌دلیل نوسانات بالای برق. همین مشکل برق را رفع کنند، ما چیز دیگری نمی‌خواهیم.
اگر مایل هستید از شخص یا ارگانی قدردانی کنید، بفرمایید؟
اول از خانواده عزیزم تشکر می‌کنم، از پدرم، مادرم و خواهرم که در دورانی که ورشکسته بودم، کنارم ماندند و از من حمایت کردند. با اینکه خودشان در رفاه مادی نبودند، اما هرکاری از دستشان بر‌آمد، برایم انجام دادند. همچنین از سرکار خانم نظری که همیشه همراه و همکار و دوست من بودند، تشکر می‌کنم. در این ده سالی که با همدیگر کار می‌کنیم، علیرغم چالش‌ها، هیچوقت به مشکلی برنخوردیم. از پرسنل زحمتکش تولید، فروش و مارکتینگ که شبانه‌روز تلاش می‌کنند تا شرکت سرپا بماند، صمیمانه قدردانی می‌کنم و از خدای بزرگ که واقعا دوستمان داشته است. در پایان هم، از روزنامه خوب «آسیا» و شما جناب آقای فدایی تشکر می‌کنم که این مصاحبه را ترتیب دادید./آسیانیوز
دیدگاه خود را بنویسید