پروفسور حسن امین
لزوم تقویت یک جبهۀ ملی فراگیر
/%D9%84%D8%B2%D9%88%D9%85-%D8%AA%D9%82%D9%88%DB%8C%D8%AA-%DB%8C%DA%A9-%D8%AC%D8%A8%D9%87%D9%87%D9%94-%D9%85%D9%84%DB%8C-%D9%81%D8%B1%D8%A7%DA%AF%DB%8C%D8%B1از انقلاب مشروطیت تا امروز، عقلای قوم بر این حقیقت انگشت نهاده‌اند که از لوازم و ملزومات یک حکمرانی خوب، آزادی تشکل سیاسی و داشتن احزاب قوی است که در موارد نارضایتی مردم از حاکمیت و دولت مستقر، به‌عنوان دولت سایه یا اپوزیسیون و بدیل جایگزین باتجربه آماده به خدمت، بتوانند به نمایندگی اکثریت و بر اساس انتخاب مردم بین دو گزینه آلترناتیو با انتخابات آزاد و دموکراتیک، کشور را مدیریت و خواسته‌های اکثریت رأی‌دهندگان را برآورده کنند.
از محو نام جامی تا کتاب سوزاندن اعراب
/%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%AD%D9%88-%D9%86%D8%A7%D9%85-%D8%AC%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D8%A7-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%B3%D9%88%D8%B2%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D8%A8نورالدین عبدالرحمن جامی (۸۹۸-۸۲۸ هجری قمری)، به داوری استادان ما، «خاتم الشعرا» یعنی آخرین شاعر بزرگ کلاسیک و شاید برترین و بزرگترین چهره فرهنگی سده نهم هجری است. البته قرن نهم هجری برهه شکوفایی علم و ادب و فرهنگ و هنر است. چنانکه فیلسوفانی چون جلال‌الدین دوانی فیلسوف ذوق‌التآله، مورخانی چون فضل بن روزبهان خنجی، گویندگانی چون ملاحسین کاشفی، نویسندگانی چون دولتشاه سمرقندی، نقاشانی مانند کمال‌الدین بهزاد، خوشنویسانی چون سلطانعلی مشهدی، پزشکانی چون یوسفی هروی، معمارانی چون سازندگان مسجد گوهرشاد مشهد و... همه با آثار ماندگار در این قرن داشته‌ایم، اما در مقام مقایسه، شاید به لحاظ جامعیت درخشان‌ترین چهره فرهنگی قرن نهم مولانا جامی است.
روایتی ناگفته از آخرین روزهای شاه
/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D9%86%D8%A7%DA%AF%D9%81%D8%AA%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D9%87آدینه ۱۷ مرداد ساعت ۱۶ به مجلس یادبود آسمانی شدن شخصیت حسیب نسیب جلیل و طبیب نجیب اصیل، دکتر حسین (نیکنام) صَدیقی پزشک متخصص ژنتیک به خانقاه صفیعلیشاه (مسجد امیرالمومنین بعد از انقلاب) در نزدیکی بهارستان رفتم. من به دکتر نیکنام صدیقی به چند دلیل ارادت داشتم، چرا که هم فرزند برومند پدر علم جامعه‌شناسی ایران، استاد بزرگ دکتر غلام‌حسین صدیقی (وزیر کشور دکتر محمد مصدق و یکی از نامزدان نخست‌وزیری محمدرضا شاه در انقلاب ۱۳۵۷) بود و بنده سالگرد فوت او را چندین سال در خانه دکتر صدیقی بزرگ در خیابان روزولت یعنی مفتح کنونی با بزرگان ایران به میزبانی او و خواهرانش مهمان بودم.