دکتر مهدی کریمی تفرشی
آسیانیوز- برای حل مشکلات پایتخت ایران ایده تازه‌ای توسط دولت چهاردهم مطرح شده است که بر انتقال پایتخت به شهرهای جنوب ایران تأکید دارد. منطقی که در پشت این ایده مطرح می شود این است که توسعه تهران با بی‌آبی که وجود دارد، وقت تلف کردن است و چاره‌ای نداریم جز این‌که مرکزیت اقتصادی و سیاسی کشور را به جنوب و نزدیک دریا منتقل کنیم.
نگاهی گذرا به تاریخ ایران در این خصوص و البته تجربیات مشابه سایر کشورها، به خوبی گواه این ادعاست که این اتفاق نخواهد افتاد و دولت حتی به ایده‌آل‌های خود در این زمینه نزدیک هم نخواهد شد. این‌که باید برای پیشگیری از مضرات به اتمام رسیدن منابع این شهر بزرگ چه کرد، نیازمند مطالعات گسترده کارشناسانه است.
با این‌همه در خصوص همین ایده پزشکیان، چند سوال مهم مطرح است که لازم است حتما به آن‌ها پاسخ داده شود. آیا ابتدا به امر نباید تکلیف قانون مصوب سال 94 مشخص شود و بعد تصمیم‌گیری تازه‌ای در دستور کار قرار بگیرد؟ سوال دیگر این‌که تهران با مشکلات کمبود آب و منابع، جمعیت بالا، آلودگی هوا و ترافیک در حال دست و پنجه نرم کردن است. آیا انتقال پایتخت این مشکلات تهران را حل می‌کند؟ و اگر حل می‌کند، این مشکلات به پایتخت تازه ایران منتقل نمی‌شوند؟
تجربیات جهانی در این باره چه می‌گویند؟ تجربه خود ایران در طول تاریخ در این باره چیست؟ اگر نظر متخصصان امر هم به این ایده مثبت بود، مسیری که باید برای تغییر پایتخت طی شود، به چه شکل است؟ بهتر است ابتدا ابعاد مختلف این موضوع که بخشی از آن منوط به پاسخ دادن به این سوالات است، مشخص شود و بعد تصمیمی گرفته شود.
دیدگاه خود را بنویسید