روزنامه آسیا-همایون فدایی ـ هفتمین نمایشگاه بزرگ صنعت پخش و تأمین که در ایران‌مال برگزار شد، به عنوان بزرگترین نمایشگاه B2B در حوزه صنعت پخش و زنجیره تأمین در ایران شناخته می‌شود. در این رویداد، فرصتی دست داد تا به گفت‌وگو با خانم آزاده فرومند، مدیرعامل شرکت «سرما‌گستر ویرا» بنشینیم، مصاحبه‌ای که در ادامه از نظرتان می‌گذرد:

به‌عنوان سوال نخست، ضمن معرفی خودتان برای مخاطبان آسیا، لطفا درباره فعالیت‌های شرکت بفرمایید؟

من دانش‌آموخته رشته اقتصاد صنعتی و دارای مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه علامه طباطبایی هستم. شرکت «سرماگستر ویرا» با برند «امگا»، حدود 31 سال است که سابقه فعالیت دارد. سال‌ها قبل بنیانگذار مجموعه آقای مسعود فرومند به این نتیجه رسیدند که در بازار ایران یک چالش بزرگ وجود دارد. با توجه به محدودیت‌ها و تحریم‌های ظالمانه‌ای که بر کشور ما حکمفرما بود و همچنین پهنه وسیع و متنوع اقلیمی که از 13 اقلیم موجود، 11 اقلیم در ایران وجود داشت، چالش حمل‌ونقل مواد سریع‌الفساد، یکی از مهم‌ترین چالش‌ها بود. از جمله این مواد سریع‌الفساد می‌توان به فرآورده‌های غذایی، فرآورده‌های خونی و دارویی، حتی موجودات زنده و بسیار حساسی مانند جوجه یک روزه اشاره کرد. 

به هر صورت ایشان این خلاء را در کشورمان احساس کردند و با وجود تحریم‌ها، ما نمی‌توانستیم جنس درجه‌یک از خارج کشور وارد کنیم. درنتیجه فرآیند پخش مختل شده بود و این اختلال باعث می‌شد که در بسیاری موارد، کمبودهایی در گستره وسیع ایران احساس شود. بسیاری از هموطنان ما در دسترسی آسان و ارزان به مواد غذایی، دارویی و خونی و... دچار مشکل شدند. به همین خاطر، ایشان با دست خالی و با سرمایه شخصی که مهمترین آن، عمر و جوانی‌شان بود، شروع به کار کردند. ایشان دانش‌آموخته دانشگاه جندی شاپور اهواز هستند و دوره‌های بسیاری را در داخل و خارج از ایران گذراندند و با توجه به این تخصص و مهارت با پشتکار فراوان شروع به فعالیت کردند. 

یک نگاه ایشان به علم روز دنیا بود و نگاه دیگر به اقتضائات داخلی که می‌توانست از فرهنگ راننده‌ها گرفته تا وضعیت جاده‌ها و اقلیم گسترده ایران باشد. از همین‌رو ایشان شروع به طراحی و ساخت دستگاه‌هایی کردند که به‌مرور تنوع و توسعه پیدا کرد و به لطف خدا و همت مهندسین و تکنسین‌های کارآزموده ایرانی این کار پیشرفت کرد و برند امگا زاده شد. بنده در سال 1386 بعد از فارغ‌التحصیلی به این مجموعه اضافه شدم و به کمک دوستان دیگر دست به‌دست هم داده و با افتخار می‌توانیم بگوییم که اولین و بزرگ‌ترین تولیدکننده یونیت‌ها در ایران هستیم که خلاقیت و نوآوری و تنوع محصولات را همواره درنظر گرفته‌ایم.

آیا در برنامه طرح و توسعه‌ شما، تولید ماشین حمل جوجه یک روزه با تجهیزات مدرن و بهداشتی وجود دارد؟ 

بله. یک چالش بزرگ که در ایران وجود داشت، این بود که دستگاه‌های حچری در یک‌سری از نقاط کشور وجود داشت، ولی فارم‌هایی که اقلیم مناسبی برای پرورش جوجه‌ها داشته باشد، در نقاط دیگری وجود داشت و این فواصل مکانی بسیار طولانی بود. این مسأله، حمل جوجه‌های یک روزه را دچار مشکل می‌کرد. هم در حچری و هم در فارما پیشرفت‌های زیادی در کشورمان حاصل شده بود، اما این زنجیره در جایی قطع می‌شد که جوجه‌ها باید منتقل می‌شدند. 

بنابراین با توجه به خلائی که وجود داشت و با توجه به علم و تجربه‌ای که داشتیم، دستگاه‌هایی تولید کردیم که تمامی شرایط آسایش را برای این جوجه‌ها فراهم می‌کند؛ از هوای تازه تا دمای مورد نیازشان از بابت سرمایش و گرمایش و فیلتراسیون هوا به شیوه‌ای که تمام آلودگی‌ها و ذرات معلق این هوا گرفته می‌شود و هوایی کاملاً پاک و سبک از طریق دوش‌های هوایی که به‌صورت یکنواخت در سراسر کابین تعبیه شدند، با سرعتی ملایم و بدون تنش برای جوجه‌ها، وارد شود. خلاصه از هر لحاظ جوجه‌ها در آسایش هستند بدون این‌که دی هیدراته بشوند و آلودگی به آن‌ها انتقال پیدا کند. درنتیجه بدون این‌که دچار خفگی و کمبود اکسیژن و یا سرمازده و گرمازده شوند، به مقصد می‌رسند. بنابراین آن دوره زمانی رشدشان را به بهترین نحو و به دور از آلودگی و بیماری طی می‌کنند و تنها با تجهیز یک ماشین، صرفه‌جویی فوق‌العاده بالایی در این صنعت اتفاق می‌افتد.

در مراحل تولید با چه مشکلاتی مواجه هستید و چه سخنی با مسئولین دارید؟

مشکلات که خیلی زیادند. ولی اگر بخواهم تیتروار به مهمترین آنها اشاره کنم، یکی این است که تولیدکننده ایرانی دائماً هر سال شعارهایی در جهت توسعه و بهبود روند تولید می‌شنود، اما در وادی عمل اتفاقی نمی‌افتد. یک مثال ساده خدمت شما عرض می‌کنم؛ من که تولیدکننده هستم برای واردات مواد اولیه و دستگاه‌های مورد نیازم با موانع و مشکلات بسیار زیادی دست و پنجه نرم می‌کنم، از هزینه‌های گمرکی گرفته تا تعرفه‌های بسیار بالا و موانعی که باعث طولانی شدن این مسیر می‌شود، طوری که گاهاً عطای کار را به لقایش می‌بخشیم. 

صحبت من در مورد تمام صنعت‌گران قابل ایرانی است که واقعاً پایمردی کردند و در این شرایط و نوسان دائم، با بهترین کیفیت، چرخ‌های تولید این مملکت را به حرکت می‌اندازند، آن‌وقت کالای مشابه و بسیار نازل وارداتی بدون تعرفه و مانع به‌راحتی وارد کشور می‌شود به‌طوری که تولیدکننده داخلی نمی‌تواند با این شرایط رقابت کند. مثلا تعرفه واردات مواد اولیه دستگاه تولیدکننده داخلی تا 40 و 70 درصد است، اما برای کالای خارجی که با ارز دولتی هم می‌آید، 4 درصد است. مشکلات دیگری هم وجود دارد از جمله؛ معضل نیروی کار، مشکلات معیشتی و تأمین اعتبارات که اصلاً یا اتفاق نمی‌افتد و یا با بالاترین سود انجام می‌شود. به‌طوری که آدم فکر می‌کند بانک‌ها دارند ربا می‌گیرند! این چه بانکداری اسلامی است؟ 

بانک‌ها همه‌جوره تولیدکننده را قفل و زنجیر می‌کنند و درنهایت یک سود و تعرفه‌ای هممی‌گیرند که عملاً برای روند تولید هیچ‌گونه تنفسی باقی نمی‌ماند. تأمین‌های مالی و اختصاص امکانات دولتی که اصلاً نداریم و فقط دست یک عده خاصی است. اگر تشریف ببرید شهرک‌های صنعتی را ببینید، آنها اصلا تولیدکننده نیستند، بلکه در لباس تولیدکننده فعالیت می‌کنند. 

 اگر مایل هستید، از شخص یا ارگانی قدردانی کنید، بفرمایید؟

در درجه اول، قدردان تک‌تک صنعت‌گران و کارفرماهای ایرانی به‌خصوص پیشکسوتان عزیز هستم که پای این مرز و بوم ایستادند و عمرشان را جانانه در این راه صرف کردند. افتخار من است که عضوی کوچک از مجموعه آن‎ها به‌شمار می‌آیم. در درجه دوم، از بنیانگذار شرکت آقای مسعود فرومند قدردانی می‌کنم که واقعا در پرورش نیروی کار و توسعه صنعت کاری کردند کارستان و به نیروی نسل جوان خیلی اعتماد کردند. این را به این خاطر که نسبت خویشاوندی با ایشان دارم، نمی‌گویم. 

همیشه می‌گویم که در شرکت ما علاوه بر کسانی که نسبت خونی با هم داریم، مابقی همکاران نسبت جانی با ما دارند، یعنی به‌راستی مانند اعضای خانواده ما هستند. آقای فرومند واقعاً مثل پدری مهربان پای تک‌تک ما ایستادند و علیرغم خطاهایمان، اجازه دادند که کار کنیم و کارآزموده شویم و این امید را برای ما ایجاد کردند که در این مملکت بمانیم./آسیانیوز