از الاقاویل طنز مسجع امین

زن ذلیلی و راحت ابدی

/%D8%B2%D9%86-%D8%B0%D9%84%DB%8C%D9%84%DB%8C-%D9%88-%D8%B1%D8%A7%D8%AD%D8%AA-%D8%A7%D8%A8%D8%AF%DB%8C

یکی از جوانان قدیم و پیرمردان غیر مستقیم، در دارالخلافه طهران مقیم بود و به کرم عمیم و عنایت خدای کریم، در ایام جوانی، چنان که افتد و دانی، در پی کامرانی و خوشگذرانی و در سال‌های تجرد اهل آمد و شد و تفرج و تردد، بلکه در سیر و سفر، اهل قبول خطر بود. این مرد خویشکام و فرد والا مقام، پس از ازدواج و زواج، و از ترس رواج اجرای مهریه عندالاستطاعت از زوجه خویش اطاعت می‌کرد و از باب احترام به آن مخدره واجبه الاکرام، از سفر رفتن به همراه یاران و وقت گذراندن با دوستان در کوه و بیابان و سلام و علیک بی‌پایان در کوچه و خیابان چه رسد به تفرج در باغ و بوستان باز می‌ماند.