دکتر حسین نیکنام ص دیقی پزشک

روایتی ناگفته از آخرین روزهای شاه

/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D9%86%D8%A7%DA%AF%D9%81%D8%AA%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D9%87

آدینه ۱۷ مرداد ساعت ۱۶ به مجلس یادبود آسمانی شدن شخصیت حسیب نسیب جلیل و طبیب نجیب اصیل، دکتر حسین (نیکنام) صَدیقی پزشک متخصص ژنتیک به خانقاه صفیعلیشاه (مسجد امیرالمومنین بعد از انقلاب) در نزدیکی بهارستان رفتم. من به دکتر نیکنام صدیقی به چند دلیل ارادت داشتم، چرا که هم فرزند برومند پدر علم جامعه‌شناسی ایران، استاد بزرگ دکتر غلام‌حسین صدیقی (وزیر کشور دکتر محمد مصدق و یکی از نامزدان نخست‌وزیری محمدرضا شاه در انقلاب ۱۳۵۷) بود و بنده سالگرد فوت او را چندین سال در خانه دکتر صدیقی بزرگ در خیابان روزولت یعنی مفتح کنونی با بزرگان ایران به میزبانی او و خواهرانش مهمان بودم.