روژا پیران

آرامش بی حضور دیگران

/%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B4-%D8%A8%DB%8C-%D8%AD%D8%B6%D9%88%D8%B1-%D8%AF%DB%8C%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D8%AA%D9%82%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87-%D9%88-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%B2-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-2

روژا پیران ـ مثل همیشه، خبر کوتاه بود و جانکاه؛ ناصر تقوایی درگذشت. بی‌گمان سینما و فرهنگ این سرزمین، یکی از مهم‌ترین هنرمندانش را از دست داد، فیلمساز و نویسنده‌ای که به‌یقین از جمله فیلمسازان مؤلف و صاحب‌سبک در سینمای ایران به‌شمار می‌آید. از «آرامش در حضور دیگران» تا «دایی جان ناپلئون»، از «نفرین» و «صادق کرده» تا «ناخدا خورشید»، ناصر تقوایی در هر سبک و قالبی که کار کرد، مهر یگانه هنرش را بر اثرش نهاد. با این‌همه او از جمله هنرمندانی بود که نتوانست در برابر سانسور سکوت کند.