فیلم پیر پسر

فضاهای خالی پُرنشده؛ نگاهی به «پیرپسر»

/%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D9%86%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%BE%DB%8C%D8%B1%D9%BE%D8%B3%D8%B1

فیلم «پیرپسر» موج خوشایندی از سینمای جدی و هنری را در میان فیلم‌های به ظاهر کمدی و بی‌رمق این روزهای سینمای ایران ایجاد کرده است و همین نکته اهمیت پرداخت به این اثر را نشان می‌دهد. فیلم فارغ از نقاط ضعف و قوتش اثری جسورانه در سینمای ایران به حساب می‌آید. فیلمی که با نگاهی به ادبیات کلاسیک روسی بر مبنای رمان برادران کارامازوف داستایوفسکی و حکایت اساطیر فرهنگ باستانی ایران، رستم و سهراب، طرح‌ریزی شده، اما با آگاهی از ارتباط مستقیم با هر دو، فاصله خود را حفظ می‌کند تا روایتی امروزی را از اختلافات پدر ـ پسری بیان کند.