دوست دانشمند ادبدان و شاعر من استاد حسین آهی، از چهره‌های فرهنگی و ادبی ممتاز ایران، سال‌ها در رادیو و تلویزیون برنامه داشت و محتاج معرفی من نیست. او همچنین، در سال‌های اول انقلاب برای مجله کیهان فرهنگی که در آن سال‌ها مجله پربار و آبرومندی بود، مقاله می‌نوشت. با وقفه نه چندان زیادی با مهاجرت معکوس من به ایران و بازگشایی انجمن ادبی ایران و تأسیس دایره‌المعارف ایرانشناسی و مخصوصا پس از استقرار ما در خیابان کاخ سابق که به آپارتمان او در همان حوالی خیلی نزدیک بود، همکار ما در دایره‌المعارف ایرانشناسی و مسئول صفحه شعر ماهنامه حافظ شد. مقالات او هم زینت‌بخش آن ماهنامه بود. بسیار هم باسواد و باکمال بود، اما مهم‌تر از سواد و مواد، این‌که در آزادگی و تواضع بی‌حد و منش اخلاقی والا هم کم نظیر بود.
اولویت‌های اصلی و سناریوهای پیش روی ایران با انجام پژوهش «آینده‌پژوهی ایران» از سوی معاونت استراتژیک ریاست‌جمهوری حاکی از آن است که بحران آب، تغییر اقلیم و پیامدهای آن دومین اولویت شهروندان ایران معرفی شده است که نشان از حاد بودن موضوع نزد آحاد جامعه دارد. هیولای خشکسالی هم اکنون با خشک شدن دریاچه ارومیه و هامون، رودخانه‌های زاینده رود، شاهرود، سفیدرود و کم‌آبی بیش از 19 سد کشور همانند کرج، دوستی و اکباتان... به‌تدریج در حال عیان شدن است.
بخش پیوند بیمارستان محک با استانداردترین اتاق‌ها و تجهیزات به‌روز و داروهای کنترل‌کننده عارضه‌های پیوند، از جمله GVHD (بیماری پیوند علیه میزبان) خدمات پیشرفته‌ای ارائه می‌دهد. علاوه بر آن، روش‌های درمان سلولی و ایمونوتراپی در مرکز در حال گسترش است تا کودکان از آخرین دستاوردهای علمی دنیا بهره‌مند شوند. در سال‌های اخیر، درمان سرطان کودکان تحولات چشمگیری داشته است و یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌ها، استفاده از پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز است. بسیاری از مردم تصور می‌کنند پیوند یک عمل جراحی پیچیده است، در حالی که در واقع این روش یک تزریق سلولی ساده است که به تعویض یا ریست سیستم ایمنی بیمار کمک می‌کند.
دیرزمانی‌ست که کارشناسان آگاه و صاحبنظران عرصۀ اقتصاد و فرهنگ و جامعه، بر این حقیقت پای فشرده‌اند که دربارۀ بسیاری از مسائل این حوزه‌ها، نمی‌توان با دستور و تکلیف و اجبار عمل کرد. در همین راستا، رئیس‌جمهور هم بر این مسئله معترف شده و عنوان کرده است: «با دستور نمی‌شود اقتصاد را اجرا و مدیریت کرد، در مسائل فرهنگی و اجتماعی نیز همین‌گونه است.»
