پروفسور سیدحسن امین
دکتر شریعتی ساواکی نبود
/%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D8%AA%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D9%88%D8%A7%DA%A9%DB%8C-%D9%86%D8%A8%D9%88%D8%AFدر هشتم شهریور ۱۴۰۴ شبکه بی‌بی‌سی فارسی در برنامه‌ای، احتمال همکاری دکتر علی شریعتی با ساواک را مطرح کرد. دکتر جلال متینی، رئیس اسبق دانشگاه فردوسی و رئیس مافوق شریعتی در آن دانشگاه که من با او در «مجله ایرانشناسی» که پس از انقلاب در آمریکا منتشر می‌کرد، همکاری داشتم، قبلاً به من از این احتمال، بلکه حتمیت آن سخن گفته بود. اما حساب احتمالات و قرائن او را به‌عنوان یک قاضی و حقوقدان و نیز یکی از کسانی که شریعتی را خوب می‌شناسد، نپذیرفتم و هنوز هم نمی‌پذیرم. او قطعا ساواکی نبود. حاشا و کلا.
شصت سال دفاع از نام خلیج فارس
/%D8%B4%D8%B5%D8%AA-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D8%AF%D9%81%D8%A7%D8%B9-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D8%A7%D9%85-%D8%AE%D9%84%DB%8C%D8%AC-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3خلیج فارس، خلیج فارس است و هر ایرانی باید از این میراث عظیم با افتخار پاسداری کند. تحریف تاریخ و مخدوش کردن حقایق و دزدیدن مفخرت های تمدنی ایرانی، از جمله تغییر نام خلیج فارس پیشینه‌ای شصت ساله دارد. در چهل و هفت سال اخیر، انزوای بین‌المللی و قدرت یافتن و میدان‌داری رقبای نودولت ایران، دستمایه سیاست بیگانگان شده است، به گونه‌ای که دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا هم خلیج فارس را ناشیانه برای دلخوشی متحدان سیاسی و اقتصادی در منطقه به نامی نادرست و مجعول نامیده است.
نگاهی به نیم قرن حضور ماندگار پروفسور امین در جبهۀ ملی؛ در جست‌وجوی آرمان آزادی، دموکراسی و حاکمیت قانون
/%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%86%DB%8C%D9%85-%D9%82%D8%B1%D9%86-%D8%AD%D8%B6%D9%88%D8%B1-%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%81%D8%B3%D9%88%D8%B1-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D8%A8%D9%87%D9%87%D9%94-%D9%85%D9%84%DB%8Cجبهه ملی (تأسیس ۱۳۲۸) قدیمی‌ترین تشکل سیاسی دموکراسی‌خواه در آسیای غربی است. بزرگترین هدف این تشکل سیاسی مبارزه با استعمار خارجی و استبداد داخلی بود. جبهه ملی به‌رغم آن‌که به خلاف حزب توده در بین عامه مردم فراگیر نشد، اما چنان تأثیر چشمگیری در ایران داشت که از میان نخبگان عضو آن سه نخست‌وزیر برخاسته‌اند: دکتر محمد مصدق، دکتر شاپور بختیار و مهندس مهدی بازرگان که تاریخ سیاسی معاصر را بدون ذکر نام ایشان نمی‌توان نوشت.