آرسام محمودی
به یادِ بیرنگ؛ مشروطه‌خواهِ مهجورِ تبریزی
/%D8%A8%D9%87-%DB%8C%D8%A7%D8%AF-%D8%A8%DB%8C%D8%B1%D9%86%DA%AF-%D9%85%D8%B4%D8%B1%D9%88%D8%B7%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%87-%D9%85%D9%87%D8%AC%D9%88%D8%B1-%D8%AA%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%B2%DB%8Cعلی حریری که بعدها نام خانوادگی بیرنگ را برای خود برگزید، از رجال ایرانپرست، آزادی‌خواه و مشروطه‌طلب تبریز در اواخر دوران قاجار بود. تاریخ دقیق فوت او نامعلوم است، اما چون روزنامه ناهید که توسط ابراهیم ناهید، دوست صمیمی‌اش منتشر می‌شد، آگهی درگذشت او را در شماره مورخ ۵ اردیبهشت ۱۳۲۱ چاپ کرده است، بنابراین، تاریخ درگذشت علی حریری (بیرنگ) باید بین روزهای یکم تا پنجم اردیبهشت ۱۳۲۱ باشد.
عارف در تبریز
/%D8%B9%D8%A7%D8%B1%D9%81-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%B2یکم یا به روایتی دوم بهمن ماه سالروز درگذشت شاعر ملی عصر مشروطه، ابوالقاسم عارف قزوینی است. عارف شاعری ماجراجو بود و در طول زندگانی پرفراز نشیب خود، با بسیاری نشست و برخاست داشت. اما یک اصل در زندگانی او همیشه ثابت بود و لایتغیر. آن اصل چیزی نبود جز «وطن‌پرستی و عشق به ایران». همین اصل ثابت در زندگانی او موجب دوستی نزدیک عارف با مشروطه‌خواهان آذربایجان و بالاخص تبریز را فراهم کرد.