سال‌هاست که نیروی کار مهاجر افغان در بخش‌های کلیدی و اغلب پرزحمت اقتصاد ایران، از جمله ساخت‌وساز، کشاورزی و خدمات، نقش حیاتی ایفا کرده است. این نیرو، با دستمزدهای پایین‌تر نسبت به نیروی کار ایرانی، به‌عنوان یک اهرم مهم برای حفظ حاشیه سود تولیدکنندگان و تأمین‌کنندگان عمل می‌کرد. حضور آن‌ها، به تثبیت هزینه‌های تولید کمک کرده و امکان ارائه کالا و خدمات با قیمت‌های رقابتی را فراهم می‌ساخت.
در جریان جنگ ۱۲روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، جامعه ایران آزمونی مهم در حوزه تولید، مدیریت منابع و کنترل بازار را پشت سر گذاشت. این بحران نشان داد ظرفیت تولید داخلی و حمایت‌های دولتی تا چه حد می‌تواند ثبات اقتصادی و اجتماعی را حفظ کند. در روزهای ابتدایی جنگ، دولت با صدور دستورالعمل‌هایی برای استمرار تولید، تأمین مواد اولیه، تثبیت قیمت‌ها و تسهیل لجستیک، مانع از اختلال در بازار شد. بسیاری از کارخانه‌ها شبانه‌روزی فعالیت کردند و تولیدکنندگان داخلی در حوزه‌های غذایی، بهداشت و دارو، نقش اصلی را در تأمین نیازها ایفا کردند.
