شاید برای ما مردم ایران و کشورهای همسایه و همزبان که جشن ملی نوروز خودمان و سال‌شماری هجری خورشیدی خودمان را داریم، حلول سال نو میلادی خیلی معنادار نباشد، اما دیپلماسی مردمی و کثرت‌گرایی فرهنگی، اقتضا می کند که از چنین شب و روزی آگاه باشیم و خود را از اکثریت مردم جهان که تحویل سال‌شان در این روز است، جدا ندانیم.
اینکه آرتور گوبینو، وزیر مختار فرانسه در ایران، به‌درستی، بر آن بود که ایران همچون سنگ خارایی است که از بادوباران گزندی بر آن نیامده و شاید نخواهد آمد به معنای این است که با وجود تهاجمات متعدد اقوام بیگانه در ادوار مختلف، ایران‌زمین، ایرانشهری باقی ماند.
برابر گاه‌شماری میلادی به سال ۲۰۲۵ وارد می شویم. آری، با گذشت کریسمس و رسیدن اول ژانویه، دو هزار و بیست و چهار سال تمام از تولد عیسی مسیح در بیت‌اللحم گذشته است و ما اکنون وارد ۲۰۲۵ میلادی می‌شویم، هرچند کریسمس در حقیقت همان مهرزاد ایرانی یعنی میلاد ایزد مهر در میترائیسم یا جشن یلدا یا شب چله است.
راهروهای ساختمان بزرگ و قدیمی ابتدای خیابان طالقانی، حالا محل رفت و آمد به طبقات بالایی آن است. جایی که وزیر نفت در آن نشسته است و تلفن‌ها زنگ می‌خورد.
