خیابان مطهری، خیابان مفتح، روبه‌روی پمپ بنزین ۱۱۰، ساختمان آسیا
info@asianews.ir
09123845937
Contact Us

یادداشت


بازار پُرسروصدای خودرو در یک نگاه

بازار پُرسروصدای خودرو در یک نگاه

چند سالی است به این نتیجه رسیده‌ایم که بازار خودرو در ایران، چه خودروهایی که در ایران مونتاژ می‌شوند و چه خودروهای وارداتی، تابعی از قیمت دلار شده است. زمانی که قیمت دلار و ارز بالا می‌رود، مردم مضطرب می‌شوند و به‌سمت خرید خودرو می‌شتابند. اما زمانی که قیمت دلار نوسان ندارد و ثابت است، مشتری انگیزه‌ای برای خرید ندارد. حتی آن‌هایی که مصرف‌کننده نهایی هستند و خودرو را برای استفاده شخصی می‌خواهند، ترجیح می‌دهند پولشان را در بانک بگذارند و سود مختصری دریافت کنند تا ببینند شرایط به‌کدام سمت می‌رود. مخصوصا در وضعیت فعلی که موضوع مذاکرات ایران و آمریکا هم پیش آمده و باعث می‌شود که همه به‌نوعی دست روی دست بگذارند تا چشم‌انداز آینده روشن‌تر شود.

محیط زیست؛ قلب تپندۀ حیات ما

محیط زیست؛ قلب تپندۀ حیات ما

روز جهانی محیط زیست (World Environment Day) که هر ساله در پنجم ژوئن برگزار می‌شود، یکی از مهم‌ترین رویدادهای تقویم سازمان ملل متحد برای ترویج آگاهی و اقدام در جهت حفاظت از محیط زیست است. این روز نه تنها فرصتی برای جشن گرفتن زیبایی و اهمیت طبیعت است، بلکه به‌عنوان یک یادآوری قوی عمل می‌کند که سیاره ما با چالش‌های زیست‌محیطی متعددی روبه‌رو است و نیاز به توجه و اقدام فوری ما دارد.

هوش هیجانی؛ سوختِ رهبری اثربخش

هوش هیجانی؛ سوختِ رهبری اثربخش

در دنیای پویای امروز، رهبری اقتصادی یک کسب‌وکار، صرفا به داشتن دانش فنی و قدرت تصمیم‌گیری محدود نمی‌شود. رهبران موفق کسانی هستند که علاوه بر این موارد، از هوش هیجانی بالایی نیز برخوردارند. هوش هیجانی، به زبان ساده، توانایی درک و مدیریت احساسات خود و دیگران است. این مهارت حیاتی، نقشی کلیدی در ایجاد ارتباط موثر، حل تعارضات و در نهایت، دستیابی به اهداف سازمانی ایفا می‌کند.

کنسرت نمایشِ سی‌صد و ایدۀ ایران

کنسرت نمایشِ سی‌صد و ایدۀ ایران

کنسرت نمایش «سی‌صد» اثر سهراب پورناظری، فراتر از یک اثر هنری صرف، به مثابه رویدادی فرهنگی-اجتماعی با ابعاد گسترده قابل تحلیل است. استقبال بی‌نظیر در ایران و جوامع ایرانی خارج از کشور، ضرورت بررسی دقیق‌تر محتوای اثر و پیام‌های چندلایه نهفته در آن را آشکار می‌سازد. اما راز این استقبال چیست؟ سهراب پورناظری چه هدفی را دنبال می‌کند؟ و چگونه «ایران» به مثابه یک مفهوم، در این اثر روایت می‌شود؟