صادرات، به‌عنوان موتور محرکه و شریان حیاتی هر اقتصاد، نقشی محوری و تعیین‌کننده در مقابله با بحران‌های اقتصادی و ایجاد ثبات پایدار ایفا می‌کند. برای کشورهایی که با چالش‌هایی نظیر تحریم‌ها، نوسانات ارزی، تورم بالا و رکود تولید مواجه‌اند، توسعه صادرات تنها یک گزینه نیست، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای بقا و رشد محسوب می‌شود.
در روزهای اخیر، شاهد مجموعه‌ای از تحولات بههمپیوسته در صحنه بین‌الملل بوده‌ایم که به ظاهر پراکنده می‌نمایند، اما در باطن، روایتی بزرگ‌تر و عمیق‌تر از تغییر موازنه قوا در نظام جهانی را بازگو می‌کنند. اعتراف جوزپه کاوو دراگون، رئیس کمیته نظامی ناتو، به بن‌بست اوکراین در جنگ با روسیه و دعوت به مذاکره، همراه با اعلام کاهش تدریجی حضور نظامی آمریکا در کشورهای شرق اروپا مانند مجارستان، بلغارستان و اسلواکی، و نیز اظهارات تردیدآمیز دونالد ترامپ درباره ارسال تسلیحات پیشرفته به کی‌یف، تنها بخشی از یک پازل بزرگ‌تر هستند.
در روزهای اخیر، شاهد مجموعه‌ای از تحولات به هم پیوسته در صحنه بین‌الملل بوده‌ایم که به ظاهر پراکنده می‌نمایند، اما در باطن، روایتی بزرگ‌تر و عمیق‌تر از تغییر موازنه قوا در نظام جهانی را بازگو می‌کنند.
بحران کوچک شدن سفره‌های مردم ایران، دیگر یک زمزمه اجتماعی یا اقتصادی نیست، بلکه به یک هشدار سلامت عمومی و امنیت ملی بدل گشته است. آمار تکان‌دهنده مرگ سالانه ۱۲۰ هزار نفر مرتبط با مسائل تغذیه‌ای، در کنار کاهش چشمگیر مصرف مواد مغذی حیاتی مانند پروتئین، لبنیات و میوه، پرده از یک واقعیت تلخ برمی‌دارد: تورم و گرانی نه تنها قدرت خرید، بلکه کیفیت زندگی و بقای فیزیکی بخش بزرگی از جامعه را به مخاطره انداخته است.
