برنج بهعنوان یک محصول استراتژیک و آببر، در شرایط بحران آب و تغییرات اقلیمی در ایران، نیازمند بازنگری اساسی در شیوههای تولید است. افزایش بازده در مناطق با محدودیت آبی، نه تنها به معنای افزایش عملکرد در واحد سطح (تناژ بیشتر) است، بلکه مهمتر از آن، به معنای افزایش بهرهوری آب (تولید محصول بیشتر به ازای هر واحد آب مصرفی) خواهد بود.
دکتر احمد رشیدینژاد، پژوهشگر ژئوپلیتیک در یادداشتی در روزنامه آسیا نوشت: «نهم آذر، روز ملی جزایر سهگانه، تنها یک یادآوری تاریخی نیست؛ بلکه نقطه عطفی در سیاست خارجی ایران محسوب میشود.
نهم آذر، روز ملی جزایر سهگانه، تنها یک یادآوری تاریخی نیست؛ بلکه نقطه عطفی در سیاست خارجی ایران محسوب میشود. بازپسگیری جزایر بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در سال ۱۳۵۰، نهتنها حاکمیت ایران را تثبیت کرد
ایران با چالشهای کمآبی و تغییرات اقلیمی مواجه است و برنج یکی از محصولات پرمصرف و در عین حال آببر کشور است. هدفگذاری برای رسیدن به عملکرد بیش از 6 تن در هکتار (در مقایسه با عملکرد متوسط پایینتر فعلی در کشور) و دستیابی به مقاومت در برابر خشکی، تلاشی مستقیم برای افزایش بهرهوری آب و زمین در تولید این محصول حیاتی است.
